ik hoorde: voorheen was jij
en zocht in hoeken
maar het was er donker
ik verlegde geen steen
blies alleen wat stof de kamer door
tot het in een andere hoek
opnieuw een hoopje werd
ik zocht onder een stapel kleren
ze leken op die van mij
ze waren zonder kleur geweven
misschien was kleur toen
net een beetje voorbij
ik zocht naar wat ik dan ooit
wel geweest zou zijn, zocht het
in de woorden van een boek
maar er was niets onderlijnd
er waren alleen wat kreukels
van onnadenkend lezen, ik keek
uit het raam en zag mezelf zonder
bewegen boven het bodemloze staan
maar niet verdrinken ik hield mijn hoofd
boven water, lepelde het koude ijs, dronk
het lauwe bloed uit nog niet verloren aderen
en mijn ogen vertelden over sprookjes van later
maar ook daar vond ik geen voorheen
