ik zag jonge sproeten die met een glimlach
op mijn rimpels sloegen en spiegels
die vroegen mezelf niet te ontwijken
terwijl scherpe scharen haren sneden
doorsneden in zijde verpakte woorden ook de lucht
over zonen die nu cijfers kregen
zodat foto’s beter werden begrepen en
zonen niet zouden worden vergeten die
door lichamen te vroeg waren uitgesmeten
elders werd vlot gekeuveld over last minute
4 sterren kleine kamers en lekker eten
door bruinverbrande armen die nog moesten leren
hoe verwondering en triomf het best worden ingekleurd
bij een zo terloops gestelde vraag als hoe oud ben je?
aan mensen die weten dat trager bewegen kleiner
en onzichtbaar maakt en anderen ongeduldig
maar niet bij de kapper waar koetjes en kalfjes
tot de volgende keer in de spoelbak verdwijnen
