ik ben de winter niet vergeten
niet vergeten dat ze komt
maar nu draai ik mijn gezicht
naar de warmte van de zon
terwijl ik herfstgeuren ruik
maar ook de strakke wind
van morgen al op mijn lippen
proef doe ik mijn ogen toe
voor de gevallen bladeren
die bruine vlekken maken
op de oude witte tegels
van het terras negeer ik
de regen die straks als
het donker is zal vallen ik
zal slapen in vergetelheid
geen druppels vangen
ook niet zij die nu nog
niet aan wimpers hangen
ik zal het roepen verbannen
handen niet aan stenen binden
ik zal opstaan niet naast me
kijken de lakens terug om
mijn luchtig lichaam plooien
ik zal de ochtend ademen
niet naar schaduwen kijken
ik zal de winter niet vergeten
maar me nu met naaktheid kleden
mijn gezicht gedraaid naar de zon
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Een vrij vers is een gedicht zonder regelmatige strofebouw. De eerste strofe telt bijvoorbeeld zes, de tweede twee, de derde vijf verzen. Het gaat om poëtische teksten die vooral een sfeer oproepen. De strofe in een vrij vers heeft veelal een eenheid van idee. Vrije verzen hebben vaak eveneens geen vast maatsysteem. Het ontbreken van (eind)rijm komt eveneens vrij vaak voor in het vrije vers. Daarentegen komt binnen- en middenrijm veel voor in vrije verzen en soms zelfs voorrijm.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.