Odin ligt op de vensterbank. Geen gedachte achter die groene ogen. In een andere wereld zou zij haar oog opofferen voor wijsheid, in deze wereld gebruikt ze beide ogen voor eten. Ik ga, zij volgt. Ik eet, zij eet. Ik slaap, zij slaapt. Ik spreek, zij miauwt. Ik ben haar raaf. Odin’s raaf.