Negenentwintig graden. Ik ben gek op zulke temperaturen. Dus ga ik direct gestrekt in mijn tuin liggen, in de volle zon. En ik val in slaap, regelrecht in een nachtmerrie waarin Elvis Presley een auditie doet bij, het intussen ter ziele gegane, the Voice of Holland. Geen idee waarom de nachtmerrie daar over gaat want ik keek daar zelden naar.

Hij zingt 'Its now or never.' Na afloop, krap drie minuten daarna, heeft niemand van de jury zich omgedraaid. En Elvis staart bedremmeld naar zijn schoenen. Hij staat erbij als een zanger die net een nummer over een donkergroene boerenkar vol lekkere wijven inzette, maar zich ineens realiseert dat er zojuist een strontvlieg zijn keel invloog.

De jury kijkt minzaam. Een van hen, jurylid vanwege zijn grote bekendheid in West-Urk of Zuid-Almere, legt Elvis uit dat hij geen kippenvel kreeg. Een tweede jurylid schudt teleurgesteld het hoofd. Zij zit daar omdat zij niet onverdienstelijk uit Twente komt. Je had het nummer meer moeten nailen,’ zegt ze bestraffend. Elvis kijkt haar aan alsof de strontvlieg zich intussen een weg baant door zijn slokdarm.

Vervolgens komt jurylid nummer drie tot leven. Een man die met name bekendheid geniet vanwege zijn uitzonderlijke talent om meerdere vrouwen tegelijk te kunnen bedienen op diverse gebieden. De man is intussen aangeklaagd, berecht en gelyncht wegens schunnigheden op de werkvloer. Die berechting en het lynchen vond, zoals gebruikelijk in deze tijd, overigens plaats zonder tussenkomst van een rechter, maar dit geheel terzijde.

Hij zucht: 'Eh… Elvis… zo heet je toch? Ja, nou, weet je, als je pasta kookt, blijft het hard en als je een ei kookt blijft het zacht. En als iemand álles weet over hard of zacht, dan ben ik het wel hahahah.'

Elvis laat nu zijn kin op zijn borst rusten. Vuisten gebald. Volstrekt hulpeloos en niet opgewassen tegen de strontvlieg die zich nu een weg baant door zijn darmsysteem. De gevolgen daarvan zijn voor Elvis, publiek en juryleden duidelijk zicht- en hoorbaar, op en rond het podium.

Dan schiet ik wakker, in paniek wild om mij een slaand. Mijn buurman Jort steekt zijn hoofd boven de heg uit: 'Rustig maar, buurman,' roept hij geruststellend. 'Een boze droom? Niet geheel onverwacht, gelet op jouw levenswandel.'

Ik reageer niet op de opmerking van deze variant op een dodelijk virus maar loop naar binnen.

Een paar uur later zet ik de tv aan en stuit op iets wat B&B Vol liefde heet. Ik zap weg: Een talkshow met een nabeschouwing over B&B Vol liefde. Ik zap wéér weg: Een andere talkshow met een vóórbeschouwing over de B&B Vol liefde uitzending van morgen.
Dat wordt weer een nachtmerrie straks. Oké, ik kan de tv ook uitlaten, dat is waar, maar ik wil er toch, samen met Henk Spaan nog even de oude maar nog altijd zeer urgente kreet uitgooien: VUILNISMAN!!! MAG DEZE ZAK OOK MEE?????