Er is een man verdronken in de Rijn. Precies bij het strandje dat ik met regelmaat passeer als ik weer eens door de uiterwaarden struin. De man kon eigenlijk helemaal niet zwemmen, maar tóch was hij het water ingegaan. Andere badgasten hadden gezien hoe hij langzaam steeds verder het water in liep. Tot zijn knieën, zijn middel, zijn borst. En allemaal zagen ze hoe hij tenslotte kopje-onder ging en niet meer bovenkwam.

Raar toch? Wie doet dat nou? Omstanders hebben nog geprobeerd om hem terug te halen, maar hij was nergens meer te vinden. Later zijn er nog wel wat spullen aangespoeld: een schoen en een shirt, maar de man zelf is nooit gevonden. Verdronken en meegenomen door de Rijn.

Laatst ben ik op de fiets naar het Verdronken Land van Saeftinghe geweest. Ik stond in de buurt van dit Verdronken Land op een camping en iemand vertelde dat het een mooie fietstocht zou zijn. Eerst wilde ik niet gaan, want wie maakt er nou een fietstocht naar een verdronken land? Ik ga toch ook geen fietstocht maken naar het strandje van de verdronken man. Maar de mevrouw op de camping bleef maar zeggen hoe mooi het Verdronken Land van Saeftinghe in Zuid-Beveland is. Dus ben ik uiteindelijk toch maar gegaan.

Eerst fietste ik vanuit Kalmthout naar de havens van Antwerpen en daarna zette ik koers richting Yerseke om kort daarna aan te komen bij het Verdronken Land. Bij een informatiebord ging ik op een bankje zitten om eens goed rond te kijken. Twee dames die aan de wandel waren, kwamen er even bij zitten. “Ik zie niks, alleen maar water”, liet een van hen zich ontvallen. En dat is precies wat het is. Hier op deze plek zijn in de loop van heel veel jaren maar liefst 250 dorpen langzaamaan kopje-onder gegaan. Om nooit meer terug te komen. Er zijn nog wel wat spullen gevonden: gebruiksvoorwerpen, munten en bekers, maar feitelijk zijn de dorpen spoorloos verdwenen. Logisch dat hier niets, maar dan ook niets te zien is. De bedrijvigheid van vroeger is ten onder gegaan in het water. En sindsdien is het hier stil, heel erg stil.

Net zo stil als bij het strandje aan de Rijn. Daar komt geen mens meer, want iedereen denkt aan de verdronken man. Op mijn bankje aan het water denk ik aan al die mensen, koeien en schapen die hier verdronken zijn en nooit meer teruggevonden werden. Watervogels hebben hun plaats ingenomen. De vogels van het Verdronken Land van Saeftinghe. Ga zeker een keer kijken. Je vindt er niets anders dan heel veel water.