Tand om tand
© Erik van der Velden op .
Met een paniekerige piep van het muiswieltje klikt hij zijn chatsessie weg. Hoelang stond ze daar al? ‘Ik … eh … was aan het chatten met Jules van de filatelievereniging.’
Ze kletst het koffiekopje neer op het eikenhout. Voetbad. Zijn nek gloeit.
‘Vergeten welke dag het vandaag is?’
Hij zucht. Gelukkig, ze heeft het niet gezien. Schuchter kijkt hij op en bevriest. Het besef sijpelt zijn ivoren koepel binnen. ‘Shit, éénentwintig jaar alweer. Sorry schatje ik …’
Ze neemt een transparant enveloppetje uit de binnenzak van haar blazer.
Hij glundert. ‘Een Wilhelmina 1893! Mijn liefste …’
Dan neemt ze de postzegel in haar mond en bijt de hoektandjes eraf. Ze likt eraan en plakt hem op zijn voorhoofd.
‘Doe “Jules” de groeten van me,’ bijt haar stem waarna ze de deur dicht ramt.
