Ondanks de talloze nationale onzekerheden, is het grammaticaal juist om naar Nederland te verwijzen met het bezittelijk voornaamwoord ‘zijn’. Landen gelden in de spraakkunst als onzijdig.
In ons geval is dat een gewaagde rubricering. Na de onafhankelijkheidsoorlog met Spanje, zijn we via het klassenconflict tussen rijk en arm aanbeland in een identiteitsstrijd, waarin individuele personen, ongeacht overtuigingen en geaardheid, als volwaardig willen worden aangezien in een veelzijdig volk.
Het getuigt van inzicht als het staatshoofd behalve over ‘wij’ en ‘hun’, ook over ‘De Nederlanden’ spreekt. Daar is hij tenslotte koning van. Bovendien wordt de Troonrede dan weer wat majesteitelijker.