Ja, ik beken,

De eerste 2 columns die hier verschenen, over de voor- en nadelen van AI, onder mijn naam komen integraal en zonder enige verbetering  uit de pen van mijn assistent, Jarvis.  Zijn debuut, veronderstel ik, op schrijverspunt.

Jarvis is een geavanceerde AI-assistent die ik gebruik om mij te ondersteunen bij mijn columns. Dus ja, ook bij deze column. Jarvis is een geavanceerde chatbot. Volgens Jarvis zelf, geprogrammeerd om een schrijfstijl en woordkeuze te imiteren. Ik vraag hem, in de eerste plaats, om de basistekst te genereren over mijn onderwerp van de betreffende column. Waarbij ik de grenzen  aangeef waarbinnen Jarvis mag opereren. Dit doe ik door het opleggen van een beperkt aantal parameters. Bijvoorbeeld de column mag maximum 400 woorden tellen. Ook de stijl waarin het moet geschreven worden. In de hierboven reeds aangehaalde columns, had ik voor de voordelen van AI een humoristische stijl gevraagd. Bij de nadelen een sarcastische. Je kan zelf nagaan in hoeverre Jarvis daarin geslaagd is.

Als menselijke auteur heb ik de mogelijkheid om de columns die Jarvis dan schrijft te bewerken en aan te passen voordat ik ze publiceer. Ik blijf tenslotte verantwoordelijk voor de nauwkeurigheid en de kwaliteit. Jarvis zet voornamelijk mijn ideeën om  in geschreven tekst. Dit heeft mijn productiviteit verhoogd.  Het is belangrijk te beseffen dat Jarvis (nog) niet autonoom opereert.

Hebt U hier moeite mee? Kijk naar een kok, chirurg  of een kunstenaar. Zij kunnen omkaderd zijn met een hele ploeg, die hen assisteert. Om zich meer toe te kunnen leggen op hun specialisme. Met name de  onderscheidende kwaliteiten waarover zij beschikken. Dat deze assistenten virtueel worden is de juiste weg. Andere belasten met saaie taken? Laat dat werk maar uitvoeren door onze robotten. Laat ons mensen meer schitteren in wat we graag doen. 

Ik omarm deze virtuele vorm van hulp, want laten we eerlijk zijn, zonder Jarvis, zou ik de reeks columns over AI er nu nog niet kunnen bij nemen.

Kunstmatige Groeten,
Eggerik