Ze zit weer op Facebook. Ik hoef niet te kijken om te weten, dat ze zich opwindt.
'Ik snap het echt niet, mam. Waarom moeten ze elke getekende scheet op de socials gooien?'
'Kijk dan,' haar vinger swipet driftig. 'Niet om aan te zien ... wil alleen maar likes ... ik bedoel maar, uch ...'
Ik knik en beaam wat, terwijl ik ondertussen probeer te lezen.
'Maar het is toch zo, mam?' Mijn opgewonden dochter ploft naast me.
'Ik kan wél tekenen!'
'Dat kun je zeker, schat.'
Ze zucht diep.
'En ik durf ze aan niemand te laten zien.'