Oom Joop stond bekend als een notoire grappenmaker, standaard was één keer per week met zijn biljartclubje dat voor aanvang van de strijd hij zijn hand met twee vingers omhoog stak en de barkeeper vroeg om vijf bier. Eén van de leden had nooit begrepen waarom Joop dat zo deed. De anderen hadden het hem nooit uitgelegd, want hij was nu juist degene die op een houtzagerij werkte.
Nadat de kelen gesmeerd waren, begon het spel. Stilzwijgend hadden de andere vier afgesproken dat Joop drie spelletjes won van de vier, want dat betekende drie vrije rondjes bier na afloop. Een enkele keer won Joop zelfs alle vier de games en luidde enthousiast de bel boven de bar, een rondje voor alle aanwezigen. Kortom, oom Joop was redelijk populair, dat redde hem zijn leven toen hij een keer in een zwart berenpak het etablissement betrad, met als gevolg dat de helft van de klandizie via een nooddeur verdween. De barkeeper, twee meter en vijf centimeter hoog, vroeger een befaamd kickbokser, kwam met een honkbalknuppel achter de tap vandaan. De angstkreten uit het berenhoofd vertelde dat de soep niet zo heet was als het leek.
Een hot item in de bar was ook dat oom Joop zijn eigen doodskist had gemaakt en die had opgeslagen in de logeerkamer. Het bleek een probaat middel te zijn tegen logees. De jaren vlogen om en de vele biljartspelletjes eisten hun tol. Op een ochtend was oom Joop echt niet meer wakker te krijgen en het traditionele gedoe, dokter enzovoort begon en eindigde met de kist in de aula.
Tot verbazing van iedereen was die tot de nok toe gevuld, met op de eerste rij de biljartclub plus barkeeper. Opvolgend familie, een delegatie van de voetbalclub ‘In volle vaart vooruit’ waar oom Joop in het bestuur zat. Daarachter een groot aantal oud-collega’s van de gemeente, die een vrije ochtend zich niet lieten ontnemen. Na het lijflied ‘Hup Holland Hup’ mocht iedereen langs de kist afscheid nemen en zich buiten in een colonne opstellen.
Vier dragers vatten het vurenhouten geval en begaven zich op weg de brede grindlaan in, die naar de achterzijde voerde. Na een aantal meters begon er uit de kist bloed te lekken, gevolgd door angstgegil en flauwvallende vrouwen. Toen ook nog een duidelijk geklop uit de kist hoorbaar was, was de chaos compleet. De dragers, niet gewend aan een opstandige klant, lieten van schrik de kist vallen, die geprogrammeerd uit elkaar viel. Uit de bekleding viel en GPS-antenne, halfvolle zakjes bloed en een elektromotortje met accu, maar het meest verbazingwekkende was de brede grijns op het gezicht van oom Joop.
