De boom

Vijfhonderddrieënzestig papieren met getekende bomen. Dezelfde stam, takken en bladeren geverfd door groene en bruine waterverf. Eegaliteit en kleurverloop veroorzaakt door vermengingen met andere kleurtjes uit de omliggende potjes. Versleten kwasten en niet meer schoon te maken bekers. Al vijfhonderddrieënzestig dagen maak ik dezelfde boom. De grote kastanjeboom, die je vanuit de slaapkamer kunt zien. Onze slaapkamer. Of wat de onze was en nu weer het mijne. Als je hem elke dag vluchtig ziet, zoals wij elkaar, dan valt het niet op. De boom veranderd nauwelijks. In de winter weliswaar zonder bladeren en in de zomer met. Ik leg hem elke dag vast. De bladeren verkleuren langzaam, de takken groeien en de stam verandert. Soms woont er een vogel, klimt er een kat of zit er een bal vast. Een keer schilderde ik een plastic zak. De boom groeit, bloeit, verdort en veranderd. Als je er elke dag slechts even naar kijkt zie je het niet. Iedere avond laat ik de waterverftekening drogen. Op de rand van de vensterbank. Daar waar jouw theekopje stond, naast de groene stoel. Soms zwierf er een boek rond, vaak ook van jou. Als de tekening droog is pak ik hem op. Ik stop hem in een envelop. Jouw adres staat daarop vermeld. Die waar je nu woont en ik niet welkom ben. Ik stuur je de tekeningen van de boom. De boom die veranderd. Ik stuur je de tekeningen. In de hoop dat jij ze ophangt. Dan zien we samen de veranderingen die de oude kastanjeboom doormaakt.