Marloes zit huilend naast een ziekenhuisbed en houd het handje van haar zoon vast. Ze kan alleen maar haar eigen de schuld geven en niemand anders, waarom? Ze is ook volgens velen een chaotisch persoon in alles, een haastige kippen zonder kop maar wel een heel lieve moeder. In de ochtend wilt ze haar twee-eiige tweeling aankleden, Thomas en Lies van bijna een jaar. Thomas naar de kinderopvang en met Lies moet ze naar de huisarts voor controle na ziek te geweest. De ochtend is chaotisch want ze vragen alle aandacht van hun moeder tegelijk nu ze steeds ouder worden en meer ontdekken. Marloes heeft er moeite mee, vooral dat ze nu weduwe is van hun vader die is komen te overlijden toen hun 10 maanden waren. Als laatsteThomas en ze pakt een grijs shirt van de stapel die net gewassen is en wurmt deze bij hem aan. Minuten later zitten beide aangekleed op het speelkleed al moet ze beide in de gaten houden want ze kruipen al. Met een diepe zucht neemt Marloes snel een slok koffie en pakt dan de medicijnen van Loes. Die heeft een kuur antibiotica. 175 mg op een theelepel, maar Marloes doet 185 mg want Lies spuugt toch een beetje eruit. Kijkend naar de tijd moet ze opschieten, anders weer te laat op de kinderopvang en Lies tilt ze op van achter als ze wil wegkruipen. Zittend op de bank met haar op schoot is het een gevecht om haar het te laten inslikken, maar het lukt het altijd met kiekeboe en trein naar het mondje. Erna nog een borstel door de haren, een haarclipje in en ook maar haar roze vestje. Kijkend naar Thomas kruipt deze maar het kan geen kwaad, zo ze tilt Lies op naar de eettafel. Daar trekt ze de kleine meid haar witte winter jasje met bloemetjes aan en een roze mutsje op, want ze is ziek geweest. Ook dit gaat met moeite want Lies zit bepaald niet stil en brabbelt niet alleen met haar mond maar ook haar armen. Na haar in de wandelwagen te hebben gezet en de riemen om loopt ze naar Thomas. Na opgetild zijn blauwe winter jas aan en nog snel een borstel door de haren. Maar als ze hem in de wandelwagen wil doen schrikt Marloes behoorlijk. Lies zit stuiptrekkend in de wandelwagen en ze loopt blauw aan.
In paniek belt ze haar moeder op en die belt 112, ook komt ze meteen naar het ziekenhuis met haar man. De ambulance is er snel bij en die vertellen dat het mogelijk komt door de antibiotica. Marloes vertelt over de 185 mg maar dat het nooit een probleem is. Pas in de ambulance en tot rust gekomen is het probleem duidelijk. 
Ze had Lies een grijs shirt met bloemetje aan de voorkant en achterkant aangedaan. Toen ze Thomas aankleden pakte ze voor hem per ongeluk een shirt van zijn zusje met bloemetjes, hij had gewone grijs shirt. In de haast, drukte en mogelijk ook stress zag ze Thomas aan voor Lies en hij kreeg haar medicijnen, vestje en jasje aan. Thomas is allergisch voor antibiotica.Na een week ziekenhuis mag Thomas naar huis, Marloes heeft op aandringen van haar ouders hulp gezocht om te helpen met de kinderen, maar ook in het huishouden. Ook doet Marloes de grijze shirts van Thomas weg.