Laat ik de lezer even kort bij de hand nemen naar één van m’n vorige levens. Armetierig: ja zeker!, maar het substantief Adonis klonk toen nog iets bijvoeglijker dan de huidige aanblik van uw dienaar.
Er werd me door de tekenleraar van de buurtacademie gevraagd om voor 100,- per uur te poseren (Belgische frankskes hé…). Pas na enig onhandig en vruchteloos gezinspeel mijnentwege werd het me achteloos duidelijk gemaakt: “jaja, naakt hé”.
Wat een mens al niet doet om z’n ijskast gevuld te krijgen…
De opdracht was simpel: één of andere willekeurige houding aannemen die je makkelijk zo’n drie kwartier kon blijven volhouden zonder een vin te verroeren.
Deze plaatselijke tekenschool had blijkbaar wat moeite met de subsidiëring: het ontbrak volledig aan tekenezels en zelfs de stoelen waren manifest afwezig.
Maar dit werd ruimschoots goedgemaakt door het enthousiasme van zo’n dozijn jonge dames, veelal in minirok, die zich in kleermakershouding vóór me zetten en me verwachtingsvol van kop tot teen aanstaarden…
Aan wat ik toen niet allemaal heb gedacht om alles stil te houden…
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.