Week 25 / vervolg
Dinsdag 8 september
Thema (11:00)
‘Seksualiteit’
Ik steek van wal over een stukje verleden. Mijn eerste seksuele ervaringen zo rond m’n elfde denk ik, met jongens. De jaren daarna bang dat ik homoseksueel zou zijn.
Seksualiteit en van iemand houden: die twee samen of los van elkaar.
Ik vertel er gemakkelijk over, zonder er iets bij te voelen.
Bij Ellen staat de seks in de ijskast. Martin, haar man, is getrouwd met zijn werk.
De seksuele afwijzing, afgewezen worden als vrouw, beïnvloedt ook andere dingen tussen haar en haar man.
Isabel heeft geen seksuele gevoelens tijdens een depressie. Seksualiteit is voor haar niet los te beleven van liefde en verliefdheid.
Voor Boris is seksualiteit een onontgonnen terein. Victor vindt een seksuele afwijzing erg. Hij heeft moeite met het benaderen van een vrouw.
Gerben wilt graag uitkomen voor zijn seksuele verlangens, bij z’n vriendin. Hij weet niet goed wat hoort en niet hoort, seks als een autonome behoefte bijvoorbeeld.
Tom is terughoudend over dit onderwerp en Ans raakt in een huilkramp als ze denkt aan haar ouders en het vreemdgaan van haar vader.
Psycho (13:45)
Je tegen je ouders afzetten tijdens je pubertijd heeft Tom nooit gekend. Confrontaties en conflicten met hen waren uit den boze. Wat zijn ouders vonden vormde de maatstaf voor het gezin.
Nu wordt de maatstaf gevormd door wat zijn vrouw vindt, in ieder geval op gevoelsmatig gebied. Tom voelt zich afhankelijk van de goedkeuring van de ander.
Woensdag 9 september
Ans en Isabel zijn er niet. De een is in de war en de ander futloos.
Sociale vaardigheden (09:15)
Ruzie-interventie. Ik hoor, ik zie, ik voel. Letten op non-verbale signalen, de cues.
Expressie (11:00)
Het gemaakte radioprogrammaatje voelt gekunsteld aan.
Wat anderen denken, zeg ik hardop.
Voorbereiden van de BAC (buitenactiviteit)
Rolschaatsen wordt winkelen. Ellen vindt winkelen leuk. Tom gaat naar huis.
Donderdag 10 september
09:45
Tom leert ons volleyballen. Dat gaat hem goed af.
Psycho (11:00)
Bij zijn evaluatie krijgt Boris het advies om zijn bijdragen kort en bondig weer te geven. Er hoeven niet overal argumenten bij. Men bespeurt een vooruitgang in zijn functioneren.
Isabel zou graag willen dat er serieus gekeken wordt naar de vitale kenmerken van haar depressie: stoornissen bij slapen, eten en vrijen.
De therapeut van dienst, Henriëtte, houdt het bij de methode van het centrum: praat over wat jou nu bezig houdt. Woede, verdriet, onbegrip, kom er maar mee.
Isabel zegt dat ze zich sterker voordoet dan ze is.
Een brede aanpak van een ziekte met psychische en lichamelijke klachten zou natuurlijk beter zijn. Uitgaande van de wisselwerking tussen lichaam en geest, is het logisch om ook het lichaam bij de behandeling te betrekken en niet alleen door erover te praten.
De psychosociale situatie - wonen, relaties, werk, vrije tijd - speelt een belangrijke rol en komt aan bod bij de dagbehandeling.
Spiritualiteit en zingeving zouden wellicht ook kunnen bijdragen aan de genezing.
Crea (13:45)
Ieder maakt iets voor een ander.
Ellen krijgt een cirkel met een scheur van mij. Het verhaal achter de scheur, een ingang naar het onbewuste, moet het geheel nog wat gewicht geven.
Zelf krijg ik een schilderij met diepte van Tom, Boris een schelp van Isabel en Ans een ‘mechanisch paard’ met mooie vormen en kleuren van Gerben.
Afsluiting van de week (15:30)
Victor vind ik opener over zichzelf en terzake over anderen in de groep. Hij is goed in staat tot relativeren.
Even spuien wat ze gewoonlijk opkropt. Dat mag Ellen vaker doen.
Boris is opvallend kort, bondig en helder.
“Komt het nog ooit goed met mij?” vraagt Isabel zich af. Ze is boos op haar vriend die zonder haar naar Turkije gaat. “Hij laat me in de steek.” Mensen bieden telefonisch contact aan. Ik nodig haar uit om te komen eten.
Ik heb een warm gezicht, gloeiende oren en ik zweet: ik schaam me. Ik heb het te weinig over dingen die ik moeilijk vind om in te brengen. Mijn angst bij seksuele contacten, die het vrije genieten in de weg staat.
De ontvoering onder bedreiging van een vuurwapen van mijn vriendin waar ik bij was. Ze is later verkracht. De dader kreeg twee jaar.
Therapeut: “Geef van tevoren aan wat moeilijk of makkelijker is om te vertellen.”
Isabel vindt me er zachter uitzien na afloop. Gevoelens van onzekerheid en schaamte, maken die me zacht?
“Je openheid en je kwetsbaar opstellen maken je zacht, echt waar!”
