Het ging best aardig vandaag. Wat gelopen met Sem; boodschappen moeten nog (pannenkoeken met zoon en zus, dus veel bakken voor minstens twee dagen kunnen ontbijten met pannenkoek); redelijk geslaagde poging tot afwassen; minder geslaagde poging tot opruimen ...
Ik probeer mijn kleine werkkamer efficiënter in te delen, dus er moet geschoven worden met de kasten. En dan komt er een papiertje onder de zwaarste kast vandaan. Ik herken het handschrift: het is een briefje van Percy, zijn recept voor roti. Voor mij.
Hij heeft het n paar keer gemaakt voor mij en Sem. Ik was het vergeten.
Hoe kan ik dat nou vergeten?
Je stuurde me in de ochtend al een whatsappje dat ik niet moest vergeten een plastic bakje mee te nemen, voor Sem. Samen boodschappen doen, de hele stad door, tram in tram uit - fietsen redde je helaas al niet meer - want de ‘platen’ koop je niet zomaar bij de eerste de beste toko. Nee, nee.
En ook het maken, is niet vrijblijvend. Niet bij Percy. Het moet wel goed gebeuren. Zelfs het hardgekookte eitje kreeg zijn eigen verhalen.
En goed was het. Het was heerlijk. Het gezelschap het beste gezelschap van de wereld. Met verhalen over je reis naar Suriname en hoe je tante de beste roti moksi ter wereld maakte. En dat, als ("wanneer" kwam al niet meer over onze lippen) je weer beter bent, dat je me daar de mooiste plekken zult laten zien en dat al je tantes gek op me zullen zijn.
Samen eten is alles even vergeten. Vergeten, dat je ongemerkt steeds minder gaat eten: een halve aardappel, vier boontjes, een beetje saus en een klein hapje van mijn kip. Vergeten, dat de dood in je lichaam in een rap tempo aan het winnen is.
Na het eten vulde je Sems bakje. Met drie zakjes eromheen tegen het lekken. En twee handdoeken (oude, want stel je voor dat het gaat lekken) er omheen om het warm te houden.
En je bond het voor me achter op mijn fiets.
Doen je lichtjes het? Zit het goed vast? Niet op te hoge temperatuur opwarmen, zachtjes. Bel je wanneer je in Aalsmeer bent? Ik hou van je. -kus- Ik hou van je. -kus- Ik ook van jou.
Thuis lees ik je berichtjes met nog een keer hoe ik de roti voor Sem moet opwarmen. "Platen in het zakje dertig seconden in de magnetron."
En voor het slapen gaan nog minstens tien berichtjes of Sem de roti lekker vond, hoe je me mist, hoe ik jou mis ...
En dan kom ik op mijn laptop in de map Percy de map "eten" tegen met zeven documenten. De oudste bevat recepten van jou, naar me gemaild, toen we net wat hadden.
Het jongste document is een pdf van het AMC met de titel Dik vloeibaar tussendoor.
Je kon niet meer eten. Eerst at je niks meer na acht uur 's avonds. Daarna aten we steeds vroeger en lichter. En at je ‘s middags warm in plaats van ‘s avonds. Driehonderd varianten op pasta met tomaat en basilicum.
Maar samen eten, wat dan ook, een vol bord met n glas wijn of een schoteltje met pasta, één ontvelde tomaat en zelfs geen basilicum meer ... we deelden het samen.
We genoten samen, we waren samen.
Ik moet maar snel roti gaan maken.
Maar ik ben vergeten je te vragen, waar ik de beste platen kan kopen.
14-02-2025 |
Enthousiast over deze inzending?
![]() | Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk hieronder of klik eerst op TOELICHTING voor de werkwijze. |
![]() | Graag jouw waardering voor de kwaliteit van deze inzending: Stem 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect. |
Gebruikerswaardering: 5 / 5
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.
Klik op een titel om de inzending te lezen.