Amstelveen 19 maart 2021
Gisteren bezochten wij het huis van Léon’s moeder die haar 98 ste verjaardag vierde in een verzorgingstehuis. Wat een leeftijd he? Ze was van de trap gevallen omdat de lift kapot was en was lelijk terechtgekomen. Haar enkel was gebroken en is nog steeds niet genezen. Heeft een lelijke wond op haar enkel. We troffen Gé aan, een broer van Léon, zijn vrouw José en Tilly en haar man, respectievelijk schoonzus en zwager. Ook was er een dochter van Tilly. Er waren geen stoelen genoeg maar Gé wilde wel gaan staan. We waren ruim ½ u onderweg geweest en ik was vrij moe. Had daarvoor nog een stevige maaltijd gehad en wilde niet te lang blijven. ‘Nou, zegt mevrouw Kok, die jas krijg je moeilijk uit, het gaat nog maar net. ‘Ja zei de man van Tilly, Ik weet er alles van en toen ging het gesprek over uiterlijke schoon. Die en die waren dik geworden maar ja ze waren wel aardig. En toen vertelde Mevrouw Kok dat er secreten zaten bij de verzorging.
Ze wilden haar geen advocaatje geven en hadden toch maar even haar haar verzorgd. En zij woog 64 kilo en weigerde koek en koffie. Alles met mate. Ik vroeg haar of ze zich niet een beetje eenzaam voelde waarop ze zei ‘ ik ben altijd alleen geweest en heb moeten zorgen en strijken en koken, ik ben blij dat ik daarvanaf ben.’ Ik ka niet zeggen dat ik haar niet helemaal mag maar de rest van het gezelschap Zat me zo raar aan te kijken. Wat had ik aan. Een spijkerbroek die afzakte, een leuke trui en ik had mijn ogen opgemaakt maar het mocht niet baten. Mijn vriend zei maar je hebt je toch maar even laten zien en toen begreep ik het opeens: kom ik nooit buiten. We hebben een balkon maar die moet opgeruimd worden en daar heb ik hem voor nodig. Ik heb al duizend keer gezegd dat ik graag op het balkon mijn boekje wil lezen en plantjes wil in de bakken maar als hij dan eindelijk weg is ga ik ervoor zorgen.
Dit huis wordt trouwens gerenoveerd en dan moeten we verhuizen. Nu denkt hij aan Aalsmeer. Ik dacht het even niet, kunnen we steeds bij zijn moeder op bezoek gaan. Geen zin in! ‘Je bent zo lekker rond,’ zegt ze dan en dan ‘schrijf je nog?’ Ik zei dat er een nieuw boek bij de uitgeverij ligt en toen begon ze te glimlachen want dat vond ze hartstikke leuk maar volgens mijn vriend wordt het een flop. Iemand zei me dat ik beter kan kappen met publiceren als toch niemand het leest. Ik heb het boek nu op een groep van faceboek gezet en wacht op reacties.
Maar het is een beetje bedelen, dat realiseer ik me heel goed. Ik heb gevraagd om een recensie want ik geloof nog steeds in dat boek maar niemand wil de moeite nemen om het te lezen. Mensen zijn keihard. Ik kreeg een goede mail van mijn broer Tom die niet begrijpt dat ik me omring met mensen die echt van me houden. Maar bestaan die nog? Ik dring mezelf een beetje op en schrijf veel berichtjes omdat ik contacten zo leuk vindt maar iedereen is met zichzelf bezig en ik denk dat ik mijn contacten moet matigen.
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.