Climax 2
Mijn schrijflessen bij de LOI gaan min of meer goed. Kreeg vandaag een 8 en een 7 voor de opzet van mijn nieuwe boek die over mijn ziekte zal gaan. Ik wil een roman gaan schrijven en mijn 10 jaar pijn beschrijven. Dat is geen makkelijke klus maar ik moet een degelijke opzet gaan maken.
Het is 24 uur Vandaag sprak ik de buurtjes even die mijn ex nooit meer zien lopen. Vandaag is hij weer weggelopen want hij vond het gesprek tussen Sémhar en mij niet leuk. Ze zit me enorm te pushen en wil dat ik het huis opruim maar dat is niet echt nodig. Morgen weer even stofzuigen maar het is een stuk schoner. Toen ging ze weg en was ik de hele dag alleen. Ruud was naar zijn moeder gegaan die ziek is om een telefoon voor haar te regelen. Hij blijft zorgzaam voor anderen maar voor mij doet hij niets meer. Soms zijn er momenten van ongelooflijke irritaties en ik heb hem al gezegd dat hij bij zijn moeder moet gaan wonen, het huis staat vrij maar hij zegt zolang blijf ik niet meer. De GGZ maakt zich erg druk wat er met mij gaat gebeuren maar ik heb lieve mensen om me heen. Wel kritisch maar ook lief. Ik heb een hele leuke verjaardag gehad bij mijn moeder die 86 werd. Tom was daar mijn broer en zijn kinderen en vriendin. Ze zei heel nuchter ‘ja zo gaat het in relaties, men is niet meer verdraagzaam.’ Ik weet dat hij niet meer van me houdt maar ik kan niet hetzelfde zeggen van mij. Maar ik ben zo vreselijk onzeker dat ik hem irritant laat zijn en zwijg. Zit hij met een dweil opgescheept?
Als ik in de spiegel kijk zie ik twee prachtige bruine ogen die zonlicht missen.
Ze stalen nog steeds want heus ik ben niet depressief maar somber.
Met mijn vingers tik ik tegen mijn gezicht.
Wat is het moeilijk om van mezelf te houden, ik schreeuw bemin me maar krijg niets terug.
Afhankelijkheid is een slopende ziekte, weet je nog zeggen mijn begeleiders en kijken dan terug naar mijn jeugd. Ik heb er met mijn moeder over gesproken. ZE zegt dat ik een vrolijke onzekere puber was. Altijd bang dat mensen stonken, ze mochten me niet aanraken en ik hun niet.
Maar ze is er nog steeds, dat kleine lieve meisje dat zo graag zong en las. Met vriendjes speelde en de clown uithing. Ben ik dan echt zo dom dat ik mijn leven laat vergallen door een mislukte liefde? IS dit een wrang stuk, ik denk het niet. Mijn lief rookt een sigaret en blaast langzaam zijn rook uit. Vindt hij me dan zo slecht en is dit belangrijk voor mij. Ik weet toch beter, ik moet healen en van mezelf gaan houden en dat lukt soms als ik in die spiegel kijk. Ja ik mag er zijn en hij is wie hij is. Slechte jeugd gehad en er nooit helemaal bovenop gekomen. Super introvert en snel geraakt. Dat is Ruud. Maar ik hou van hem en zou hem willen overladen met kusjes. Dat weigert hij natuurlijk, zijn gedachten zijn bij Marilyn die in de Ivoorkust verblijft en naar Nederland komt! Wordt dat wat? Ze zien elkaar voor de eerste keer! Voor mij een vaag idee. En wil ik zelf ooit nog eens een man vertrouwen? Ik denk het niet. Eerst werken aan dat lage zelfbeeld met veel tijd. Ooit kon ik huilen.
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.