ik ken mijn vader niet meer
hij zit daarginds de hele tijd
zijn verschrompelde huid
lijkt op versleten leer

hij snoeide vele bloemen
in zijn geliefde achtertuin
bond er kaarten met woorden
want zijn geheugen lag in puin

kon ik hem nog maar troosten
maar hij is zichzelf kwijt
alleen het boekje in zijn lade
geeft alles prijs, van tuin tot spijt