Helaas, we weten zelf nu ook niet meer,
waar dit alles heengaat.
Het gaat geheel verkeerd,
en dat nog ook in treinvaart.

Daarbuiten staat de wereld in de fik,
en binnen kan je beter niet stoken.
Het leven is een valstrik,
en kost een godsvermogen.

Door tijd en arbeid, moe en oud,
Blijft tóch de mens nog steeds een vechtersbaas.
Veegt tranen weg, 't hardvochtig bestaan verbluffend trouw.
Verstijft slechts na hij pas de laatste adem uitblaast.

Onthoudt de reden, voor hij dreigt te zwichten,
De donkerste nacht onthult de meeste lichten.