Ze speelt poppenkast
Het is net na middernacht
Jij, haar peuter, staat rechtop
Handjes stevig geklemd
Aan jouw park
Waarin jij straks
Slapen zal gaan
Ze speelt poppenkast
Elke nacht over de dag
Die nog aanbreken moet
Ze speelt poppenkast
Telkens een nieuw stuk
Dat hetzelfde verhaal doet
Al die dagmensen
Die slapen door de nacht
Spelen toneel
Hun hele leven lang
Dat je deze dagmensen
Beter schuwt
Zij hebben een schaduw
Als een schil
Die je wegduwt
En de heldendaden
Die zij verrichten
Zijn niet meer dan
Het overbelichten
Van hun plichten
Deze poppenkast
Van elke dag
Terwijl jij
Slapen mag
