Schemervaag
© Wijnand Raben op .
In zijn vuisten gloort nog een restje hoop
en kracht om een portret van haar te maken
met haar krullend haar, weet zij hem te raken
al merkt hij de ouderdom die hem besloop
zij was nog verschoond van deze gebreken
droeg de kleren zoals een dame betaamt
dat zeldzaamheid door haar werd belichaamt
merkte hij wel de voorbijgegane weken
gelukkig was zij beter dan de schetsen
van de stad die langzaam in de mist kroop
waar enkel nog een lijntje zichtbaar bleef
met grove halen kon hij haar niet kwetsen
ze voelde dat de penseel haar lijf besloop
en perfect haar aanwezigheid beschreef
