deze avond zal ik je maar vergeven
toen je zei ik heb je schilderij verbrand
het land daar heeft alleen kiezels en zand
er is er zo weinig te beleven

het spoor van vader betrad ik nog niet
mijn denken aan hem werd uitgetekend
op een ferme handdruk had ik gerekend
toen hij mij in het diepste geheim verliet

zijn vertrek liet sporen na aan de kust.
waar ik mij regelmatig terugtrok
en een herinnering bewaarde

op dat moment had ik maar zelden rust
want ik stoeide met vergeven en wrok
hij was de liefde die nooit verjaarde