Jouw graf
© Angela Paulus op .
Met rasse schreden
haast ik mij naar je graf.
Ik ben al heel nabij.
Daar zal ik een poos rust vinden.
Ik kan er nauwelijks op wachten,
want ik verlang er zo naar.
Nog maar enkele passen,
en ik ben bij jou.
Het is geen graf,
je ligt daar alleen maar onder de grond.
Dat was jouw wens.
Ik weet het precies te vinden.
Eén voor één tel ik mijn stappen.
Ik ben er.
Ik heb je gevonden, en blijf staan,
buig, en vouw de handen.
Een verademing.
Ik spreek met jou,
en word rustig.
Jij, die ik zo liefheb,
ligt daar doodeenvoudig onder de grond,
op een plaats die alleen ik kan vinden.
Zaligheid vloeit door mijn aderen.
Het verlangen knaagt niet langer,
ik keer me weer helemaal naar het leven toe.
Wie zal dit begrijpen?
Ik verlaat je weer.
Zo bescheiden als je was
in al je grootheid,
draag ik je in stilte
diep in mijn hart.
