Als een nog dichtgeslagen boek

waarin geen enkel mens ooit keek,

een wit, nog onbeschilderd doek

wachtend d’eerste pensele-streek,

als een pas ontdekt partituur

een warm, maar zachtjes smeulend vuur,

zo ben jij voor mij.

Als een gedicht, zopas voltooid

maar nog als een prille morgen,

een vlinder, vleugels dichtgeplooid

haar schoonheid dan nog verborgen,

als de diepten van d’oceaan

waar onbekende stromen gaan,

zo ben jij voor mij.

Als dauw, die na een held’re nacht

parelend op de velden ligt

en sneeuw, nog ongerept en zacht

glinsterend door de maan verlicht,

als de hoogten van het heelal

waar ooit iemand eens komen zal,

zo ben jij voor mij.