Vreugde en verdriet
Zwevend zwaarmoedig
In de wolken zijn
Terwijl ze soms wenen
Eens de neerslag is verdwenen
Verdwijnt ook de neerslachtigheid
Tijd voor een tasje koffie
Een wolkje melk verlicht de donkerte
Een half klontje suiker voor volkomen geluk
Verzot verzoet
Ontroerd roer ik
Wolkje weg
Alles door elkaar
Maar niet meer in de war
Krijg een koekje van mijn vrouw
Ze kust me en glimlacht even
Mooi is het toch
Het leven
----