Vreugde en verdriet

Zwevend zwaarmoedig

In de wolken zijn

Terwijl ze soms wenen

Eens de neerslag is verdwenen

Verdwijnt ook de neerslachtigheid

Tijd voor een tasje koffie

Een wolkje melk verlicht de donkerte

Een half klontje suiker voor volkomen geluk

Verzot verzoet

Ontroerd roer ik

Wolkje weg

Alles door elkaar

Maar niet meer in de war

Krijg een koekje van mijn vrouw

Ze kust me en glimlacht even

Mooi is het toch

Het leven

----