Laat verdriet zich naar honger vertalen
dan smaakt mijn ontbijt al naar falen
De rest van de dag duw ik door mijn strot
Ik slijp mijn lach en poets mijn lot

Zelf-liefde dwing je niet af
maar stoppen met voelen is de straf
Dus ik pers de tranen uit mijn systeem
en mijn robothand droogt ze meteen

Ondersteboven wring ik me uit
Chemicaliën uit mijn huid,
stof uit mijn oren, zand uit mijn hart
De leegte blijft over en ik ben verward