Vader en zoon
Thuis, een plaats om van te dromen en om stil te blijven staan
Stoppen, niet verder lopen , even niet verder gaan!
Daar in gedachten een moment vertoeven
om weer ’t geluk van je jeugdjaren te proeven
gelijk zachte regen op een droge huid
Een geur van toen vult nu mijn neus
opeens ben ik een kleuter en jij bent weer mijn reus
met mijn ogen dicht loop ik in de tuin,
naast je in vertrouwen met mijn handje in de jouwe
Je gooit me hoog op boven je hoofd
met je sterke armen vang je me weer, zoals beloofd.
’s avonds turen we tesaam uit het venster voor het slapen
Naar ‘t mannetje op de maan.
Oh, zalige kinderjaren, ze gaan nooit echt verloren
En waren door een simpele geur herboren
Maar de tijd dringt weer pa. In je rolstoel duw ik je snel voort
Terug naar het bejaardenoord.!
12-12-2023 |
Enthousiast over deze inzending?
![]() | Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk hieronder of klik eerst op TOELICHTING voor de werkwijze. |
Wees de eerste om commentaar te geven.
![]() | Graag jouw waardering voor de kwaliteit van deze inzending: Stem 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect. |
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.
Klik op een titel om de inzending te lezen.