==========
dat vallen van die roze wolk
steeds weer heftig en vooral hoog
op den duur gaat dat vervelen
gaan wij muren bouwen in een boog
om ons hart, hij die het fort bewaakt
‘t liefst nooit meer de pijn verdraagt
voelen wij liever niets meer na vandaag?
overkoepelende zelfmedelijden op de maat
richting diepe gronden, uit eenzaamheid geboren vaak
ergens onderweg zijn wij ‘t hart verloren
daar waar het blijft, zijn wij voor altijd diep verbonden
==========