Schipbreuk
Stuurloos drijf ik uit de kust
op een stroom van zoete leugens
Ik glijd uit, wordt meegezogen
verleid en betoverd
in de spiegel van jouw donkere ogen
Steeds hoger word ik opgetild door bruisende golven van verlangen,
Wanhopig grijp ik naar houvast.
Ik verlies mezelf, omver geworpen, ontwaak op een vreemd strand.
Een drenkeling , door het tij aangespoeld
op het naakt van jouw zachte huid beland.
Twee lichamen met lust ineen verstrengeld
op een haar de storm doorstaan ,mijn arm geklemd
om ’t drijfhout van jouw billen. Uitgeput maar niet vergaan
Onze onschuld is gezonken, ofschoon niet uit kwade wil gedaan !
Maar geboren is de prijs van ontrouw,
leugens, verdriet en argwaan
Is er een middel tegen de geur van lust en schaamte
in de lakens van dit vreemde bed?
“zeg me,
drijft ergens nog een leugen die ons redt?"
11-12-2023 |
Enthousiast over deze inzending?
![]() | Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk hieronder of klik eerst op TOELICHTING voor de werkwijze. |
Wees de eerste om commentaar te geven.
![]() | Graag jouw waardering voor de kwaliteit van deze inzending: Stem 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect. |
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.
Klik op een titel om de inzending te lezen.