Revolutie van een afwaskwast

© Edith E (©Inspiratiewater) op 10 januari 2018.

Ik ben van plastic  
en niet al te dik  
heb een volle harige kop  
en slijt mijn leven in zeepsop.  

Ik heb collega’s van hout, 
maar die zijn al aardig oud, 
die straks kaal en afgedaan  
de vuilnisbak in gaan.

 Alle borstels en kwasten  
zelfs de oudjes in de kasten  
hebben hetzelfde lot ondergaan  
en hadden net zo’n snèrtbestaan!  

 Wij hebben allen dezelfde taak  
naar onze zin wel al te vaak.  
‘s Morgens vroeg zijn wij in de weer, 
 ’s middags en ’s avonds nog een keer  

Wassen... wassen... wassen  
en maar door het water plassen  
over vette pannen, over vette borden  
tot we erg glibberig worden.  
  

En dan nog die vieze zeepsopsmaak!  
Iedere ochtend is het raak!  

Nee, ons leven valt niet mee  
en we zijn ook niet tevree  
  

 Maar zal iemand ons vragen:  
“Kun je er eigenlijk wel tegen?  
Zal ik je wat langzamer bewegen?

Word je niet duizelig van dat gedoe?"  
(Nou en of, misselijk en moe)  
Nooit van onze levensdagen!  
 Wij hebben de beste jaren van ons leven  
gratis aan de mens gegeven  
en krijgen letterlijk stank  
voor dank  

 Wij kwasten moeten er werk van maken  
en met zijn allen eens gaan staken.  
Wij moeten eindelijk eens vechten  
voor onze rechten.  

Na dienst te hebben gedaan  
zouden we met pensioen moeten kunnen gaan.  
En als kwast die aan zijn eind is  
heb je toch zeker recht op een begrafenis?  

Aller kwasten verenigt u!

Dit artikel delen?

Tweet

• Hits: 418

• Vorige
• Volgende