PUMPING IRON:

Ooit, ja ooit ,  was het dringen geblazen -  voor de spiegel, 

weerklonk de bas 

en was ik niet het dikste jongetje van de klas.

Was het oud ijzer, nog de ongeschreven  wet 

en boetseerde ik mijn lijf,

als straf

Besloeg ik de spiegel,

met gestolen glans,

condens van het geweten,

gemiste kans.

Zodoende stond de tijd stil en was 

mijn leven verworden tot een stilleven

weerklonk het nadreunen van de gewichten 

om de innerlijke kwetsuren te verlichten.

De spiegel is niet  langer beslagen,

het hoe en waarom niet in frage.

het oud ijzer omgesmeden tot trofee!

de stemmen van weleer zwijgen,

meer dan voorheen.