Onzekerheid is relatief,
Niettemin bij allen vrijwel onvermijdelijk definitief.
Een braaksel van eeuwig gekoesterde wrok die je kloppende aorta uit je lijf doet scheuren.
Moet er dan iets aan gebeuren ?
De muren laten roodgekleurde nadrukken na op je vuist.
Een gevoel van onbehagen dat ongevraagd tegen je eigen moraal indruist.
Terzelfdertijd een leugen en jouw waarheid.
Het egocentrisch verlangen alleen te zijn krijgt prioriteit.
Het uit je hoofd zetten lukt niet.
Enkel ervoor zorgen dat niemand het ziet.