ze vroeg te dans, 
de ondergaande zon
Alsof dat kon, 
zo in haar vallend stralen

Toch kleurde ze al zachtjes mee
Zwierend naar een nacht van zee;
ze sprak de maan in schijn en waan, 
de sterren in hun wacht'tel'laan
en zonk toen in haar wel en wee. 

Maar ogen die ontwaakten, 
in een helder ochtend-halen
Dat eens een dag
Met Heel haar hart
Begint.