Lieve Sint-Nicolaas (voorproefje van het feest)
Wij zijn twee muisjes, Tim en Tom.
Wij wonen in een mensenhuis
en voelen ons daar prima thuis
in een houten ladenkast
waar heel de familie in past.
Aan ruimte geen gebrek,
maar wel aan eten
moet u weten:
Wij hebben toch zo’n trek!
Wij komen van de honger om!
Al het eten in dit huis
is beveiligd tegen muis
zit in een hoge, koude kast
of in metalen opbergbussen.
En die deksels zitten zó vast.
Krijg daar je tanden maar eens tussen.
Dan hebben ze nog een kat, een zwart-witte
die zijn leven verslaapt op een kussen.
Hij is te dik en ook al erg oud
om achter ons aan te zitten.
We laten hem volslagen koud.
Gelukkig hebben ze hier geen muizenval staan,
zoals in ons eerste huis
of dozen met korrels om ons te lokken.
Dat zijn ellendige dingen!
Menig familielid is daar aan dood gegaan!
Je was daar niet veilig als muis.
Het deed ons de adem stokken,
toen ze allemaal achter elkaar gingen.
Nee, hier zijn mensen ons wel goed gezind.
Onze laden worden met rust gelaten.
Wij mogen knagen zoveel we willen
aan boeken, behang, tapijt en hout.
’t Is allemaal
prachtig nestmateriaal,
maar weet je, lieve Sint,
je kunt er als muis niet van leven
en je kinderen er niet van te eten geven.
Wij zijn nu dus in alle staten.
We hebben niets om de honger te stillen.
Dus hopen wij dat u ook een héél klein beetje
van ons arme muizen houdt?
Het knaagt zo lelijk in onze magen
en de kleintjes hebben eten tekort,
daarom zouden wij u willen vragen :
Zou u ons niet eens iets kunnen geven,
zodat ons broertje Tiny Tim
ook een beetje groter wordt?
Lieve groeten, Tom en Tim
en alle andere familieleden
p.s. Wij zijn heel gauw tevreden
groeten, Tim en Tom.
(geschreven 28-11-2017)
- Hits: 74