Eindelijk voel ik de zon op m’n huid
De regen verdampt op de straat
Ergens klinkt er een vrolijk geluid
dat alle dissonanten verslaat
De wind aait goedmoedig over m’n kop
Ik vlij me neer in het gras
Ik adem langzaam de lentegeur op
en wou dat het altijd zo was
Waren ooit alle bladeren zo groen als vandaag?
Was de lucht ooit eerder zo blauw?
Vlogen de meeuwen ooit eerder zo traag?
Of komt dit alles door jou?
Bloesems kleuren de grijstinten kwijt
Geuren vullen mijn hart
Ik verlies alle besef van de tijd
Heb een droom die elke voorstelling tart
Dagvlinders vliegen rond in mijn hoofd
In mijn haar waait dronken een wind
Terwijl de zon mij stil haar warmte belooft
voel ik mijn geluk als een kind
Ik weet dat de lente vergankelijk is
Er komt een eind aan de droom
waarvan mijn geluk afhankelijk is
Als ik ontwaak is weer alles gewoon
Maar nog zijn de bladeren onwerkelijk groen
en is de lucht onberispelijk blauw
Mijn lippen tuiten een luchtlentezoen
Volgens mij komt alles door jou