Eindelijk voel ik de zon op m’n huid

De regen verdampt op de straat

Ergens klinkt er een vrolijk geluid

dat alle dissonanten verslaat

De wind aait goedmoedig over m’n kop

Ik vlij me neer in het gras

Ik adem langzaam de lentegeur op

en wou dat het altijd zo was

Waren ooit alle bladeren zo groen als vandaag?

Was de lucht ooit eerder zo blauw?

Vlogen de meeuwen ooit eerder zo traag?

Of komt dit alles door jou?

Bloesems kleuren de grijstinten kwijt

Geuren vullen mijn hart

Ik verlies alle besef van de tijd

Heb een droom die elke voorstelling tart

Dagvlinders vliegen rond in mijn hoofd

In mijn haar waait dronken een wind

Terwijl de zon mij stil haar warmte belooft

voel ik mijn geluk als een kind

Ik weet dat de lente vergankelijk is

Er komt een eind aan de droom

waarvan mijn geluk afhankelijk is

Als ik ontwaak is weer alles gewoon

Maar nog zijn de bladeren onwerkelijk groen

en is de lucht onberispelijk blauw

Mijn lippen tuiten een luchtlentezoen