Klein gelukje

Een pen die over papier pirouettes pleegt,

de woorden die uit mijn koker kledderen.
Voor mij heet dat dan gelukkig zijn,

in het moment te verblijven.

Ondertussen proberen de groten te evenaren,

van wie moet je anders leren?
Woorden wikken en herschikken,

de muziek proeven die ze produceren.

Mijn avond begint met proza:

onder de maan veeg ik de sterren uit haar ogen

en in gedachten ga ik naast haar staan;
wat het papier mij ook toestaat.

In de donkere stad is het kermis,

in mijn hoofd heerst er een foor.

Op de markt staat de marktkramer

met smoutbollen, een feestje voor je mond.

Laten we - de kramer en ik - ontmoeten aan zee

en samen smullen van letters en woorden,

die we elk op onze eigen wijze manipuleren

om ons klein gelukje te fabriceren.