Ik laat mijn liefde innig spreken
en draag haar straks weer met me mee
Verborgen tussen mijn bagage
op een verre bootreis over zee
Aan de andere kant van de wereld
zet ik voorzichtig de koffer neer
En wellicht heb ik dan heimwee
ik zet steevast jouw portretje neer
Zo weet ik jou nog steeds te vinden
ook al blijf ik niet honkvast
Jij tilt mij verder door het leven
tot jij mij op een dag verrast
Dan zijn wij voor eeuwig samen
opnieuw verenigd met zijn twee
Daar maken we de mooiste reizen
over Hemels Land, turquoise de zee
Nu moet je nog een tijdje wachten
niemand weet hoelang zo’n reisje duurt
in gedachten ben ik altijd bij je
en ik weet – jij bent bij mij – in de buurt.
