TRANEN HEB IK NIET

Tranen heb ik niet, naakt 

en kaalgeschoren,

sta ik daar

56015, mijn leven als jood

eindigt  hier

In het aanzicht van

de dood

Waar de stemmen weerklinken,

ontzielde lijven , kriskras  door elkaar

opgehoopt in kuilen

Waar hun nagedachtenis - het hiernamaals zal bevuilen

Een jood immers is een jood,

dood , als hapklare brokken,

De laatste kruimel

of het levende brood?

Niet weten, is het grote vergeten.

“Wir haben es nicht gewusst”

En ook bij mij thuis werd gezwegen,

over, toen en nu.

De donkere wolk echter was voelbaar.