Dromerig aan de oever staat er

een knotwilg starend over ’t water

naar zijn buurvrouw aan d’overkant.

Hij kan niet bij haar geraken

het overbruggen van die afstand

doet zijn takken pijnlijk kraken

maar verder buigen kan hij niet

of hij dondert voorover in de vliet.

Hij voelt zich dichtbij en toch veraf

in vrijheid belemmerd en geknot

en ervaart het als een  straf