Van wie is toch dat bierblik 

dat bankstel en papier

van wie is al dat plastic

wat moet dat allemaal hier

de dozen van het fastfood 

de resten van een kast

een barrel, eens een fiets

de mens, de stad tot last.

Ons eens zo schone stad

vervuilt voor onze ogen

het is echt ongepast

het zou niet moeten mogen

want waar ik eerst nog liep

en slenterde door straten

lijkt het nu een vuilnisbelt

het werk van onverlaten

Al slenterend mij ergerend 

en zijdelings bewegend

laverend langs de troep

vraag ik mij nu af:

leef ik nu echt gezonder

of ga ik net als iedereen 

geleidelijk aan en stapsgewijs

in dit milieu ten onder.

Nou ja, verzucht de pessimist

het is ook heus geen wonder

een gewaarschuwd man 

die geldt voor twee.

Max Dendermonde 

wist het al

in ‘54 toen hij schreef:

‘De wereld gaat aan vlijt ten onder.’