Wijl de holle nacht stil wacht in duistere pracht
Rekt en trekt Aurora zich geeuwend uit zijn macht
Schimmig stijgt zij op, verneveld in de mist
en spant in kille list
haar wade om zijn slapen
Spoorslags, onstuitbaar en vol drift
doopt zij hem in haar spottend licht
Het ochtendgloren is geboren
De dag wordt koel ontboden
