levend in het duister
proevend van het licht
de duivel zijn gefluister
waaraan ik bijna zwicht
toch heerlijk die verleiding
voelend als ultiem geluk
maar is dit geen misleiding
ik voel zoveel druk
me leven kan niet stuk
maar ik zie toch heel wat barsten
scheuren krassen en tanden die knarsen
wat kan ik nu gaan verwachten
het dubbeltje valt op zijn kant
ben me pijn aan het verzachten
ik val toch echt door de mand
kruipend door het modder kruipend door het zand
maar ik zie het licht ik zie het wonder
geen gelul meer maar een heerlijke donder
maakt me wakker uit me slaap
en terwijl ik gaap voel ik me tevreden
want de woorden die ik heb gebeden
hebben zijn werk gedaan en het duisternis bestreden
totaal geaccepteerd want van het duisternis heb ik het meeste geleerd
dankbaar voor dit mooi gebaar