Wie heeft een hart dat de doodsangst ziet,

in een perfect, keurig leven?

Wie durft er te luist'ren en oordeelt niet,

waar ieder zijn mening wil geven?

Wie kijkt er nog verder dan schone schijn,

Wie is het die ongehoord luistert?

Wie opent doortastend nog het gordijn,

daar waar het raam werd verduisterd?

Wie is er die niet voor zichzelf leeft,

zijn “ik wil” opzij weet te zetten?

Wie is er die altijd opnieuw maar weer geeft,

die altijd op and'ren kan letten?

Volmaakt was Zijn leven, perfect Zijn tehuis,

dat Hij voor de mens achter liet.

Hij kwam naar de aarde van kribbe naar kruis,

gaf alles aan ieder – toch wil men Hem niet.