In een razende vloed van zout water en chaos, werd ik overrompeld door de golven, ging onder in de nacht. Maan, sterren, land, zee versplinterden Ik zag nog hoe de wereld in scherven lag.
Openbaringen is er niks bij, al zit daar toch wel wat meer hoop in. Is dat ook de reden dat je schrijft, om de chaos weer te kunnen overzien en ook de mooie dingen?