Het pad naar boven is eindeloos. Zwarte vlekken dansen voor mijn ogen als ik hijgend de top bereik. Het is het waard, zeggen ze. Het uitzicht stelt teleur. Meer van hetzelfde, enkel van verder. Waarom moest ik de top ook alweer bereiken? De herinnering ontglipt mij. Liefst ging ik terug, de trap is verdwenen.