Ik voel mijn linkerbeen warm worden en kijk omlaag.
De vlek in mijn satijnen broek wordt groter.
“Dokken pissebed.”
Zijn gekarteld mes blinkt.
Dit zijn de laatste woorden die ik ooit zal horen, daar ben ik van overtuigd.
Plotseling stapt vanuit de schaduw een gestalte in een zwarte mantel met getrokken zwaard naar voren.