De code van jouw gevangenis: 1953. De onpersoonlijke crisiskamer is tijdelijk, hooguit twee weken, zeiden ze.
Drie maanden later zit je daar nog steeds. Of nee, je ligt er, de lijkplekken op je benen.
‘Suus, neem die lekkere snoepies mee!’ horen we door de dunne wanden heen. Ze joelen.
Ons laatste moment gestolen.