wilfred van Breda

Anna is stomdronken en hangt meer in haar stoel dan dat ze zit. Haar make up is uitgelopen en haar lange haar hangt in slierten voor haar knappe gezicht. Ze probeert zich te focussen op de twee mannen die voor haar staan. Achter ze haar  twee...

Wesley keek over zijn schouder en hield de adem in. Hoewel het aardedonker was op het licht van zijn zaklamp na was hij zenuwachtig. Als iemand hem hier aantrof met de drie vaten drugsafval had hij heel wat uit te leggen. Het slootwater glansde hem...

  Gecondoleerd.   De jongeman bevond zich achter in de steeg onder het zwakke schijnsel van de booglampen. Een meter of tien verderop stonden een handjevol mannen discreet met de rug naar hem toe. In het schemerdonker op een kleine vuilcontainer lag een...

Mei 1930 Even voor zessen legde Anna haar hand op de klopper. Ze stond voor een grote donkere deur ingebed in baksteen. Het was nog rustig om haar heen wat ook kon komen door de kille, harde wind die de bladeren en het losliggende vuil door de...

Op een dag moesten we met ons allen, dat wil zeggen mijn vader Gerrit mijn moeder Astrid en ikzelf met de trein naar Amsterdam vanuit Emmer-Compascuum. Dat moest omdat mijn vader zijn zinnen had gezet op een mooi kostuum en hij in ons dorp in...