Lieven Vandekerckhove

Gisteravond is mijn vader overleden, zo plots als dat maar kan gebeuren. Hij was de vaandeldrager van een stoet, die tot in de 16e eeuw traceerbaar is. Nu sta ik vooraan en draag het vaandel in zijn plaats. Dat heeft mijn perspectief veranderd: de...

Opgedragen aan meester Roland Taillieu, op 87-jarige leeftijd overleden te Ieper op 5 oktober 2019 Hij kwam iedere dag in een marineblauw Renaultje uit het Ieperse getuft. Zo'n doosje met een schuin afhellende, geribde rug, je kon het nauwelijks...

We schuiven langzaam op, zonder het te merken, tot de dag komt: van het eigen huis naar het rusthuis. Ze draaide de sleutel in het slot van de voordeur, en stapte dan in de wagen, die haar zoon had voorgereden. Een stille rit. Net vóór ze...

Het ouderlijke erf lag aan de rand van de wereld, in een godvergeten uithoek van Ardooie. Eén keer ben ik er te gast geweest, toen ik hem zijn schriften en boeken bracht nadat hij enige dagen van school was weggebleven, wegens ziekte. Ik was er met de...

“Wie liegt, kan dat niet verbergen,” had moeder al vaker gezegd, “want meteen verschijnen dan twee horentjes op het hoofd”. Aarzelend kwam haar dochtertje vanmorgen vóór haar staan, en vroeg zonder enige uitleg te geven, doch beschaamd en met een...

Mino is een uitstekend restaurateur, hij rekent mij nooit het supplementaire glaasje wijn aan, en trakteert steevast na de maaltijd met een grappa of een limoncello. En als hij door het doorgeefluik aan zijn vader laat weten dat het osso buco...

  De vierentwintig hectare witte kruisjes leken onmetelijk: het Amerikaanse militaire kerkhof nabij de Duitse grens. Respectvol wandelend tussen de rijen stond ik plots vóór drie gelijke familienamen uit hetzelfde plaatsje. Drie broers naast elkaar, zo...

Een terechtstelling was een gewone gebeurtenis op straat, zoals de oven van de pasteibakker of de slachtplaats van de vilder. De beul was alleen een slager van een bijzondere soort. (Victor Hugo).

Meedogenloos verzekerden de geluidskasten dat de decibels letterlijk door merg en been gingen, je hele lichaam trilde ervan als je wat naderbij kwam. Maar kijk, de organisatoren hadden ook de remedie bedacht: ze hadden enkele jongeren op pad...

Hij kwam iedere dag in een marineblauw Renaultje uit het Ieperse getuft. Zo'n doosje met een schuin afhellende, geribde rug, je kon het nauwelijks een auto noemen. Maar aan hem had het vast niet veel overlast, hij was op de maat van zo'n doosje...